Zondag

Voor dit weekje hadden we niet super veel spullen bij ons en we zijn met de auto, dus kan er ook veel los spul gewoon in het boodschappenkrat. Na ons toast-ontbijtje zijn we dan ook snel klaar. Ruim op tijd voor de boot van 12:00 uur.

Bij het uitrijden van Rye zien we toch een heuse uitgebrande dikke BMW, met een jerrycan ernaast! Never a dull moment in Rye.

Het is extreem rustig op de weg zo op zondag en in de haven kunnen we ook direct door de Franse douane, de Engelse zit er niet eens. Bij het inchecken gooit Magda haar charmes in de strijd bij de jongeman aan de andere kant van het raampje. Zouden we misschien op een bootje eerder kunnen? The best I can do for you is the 10:40 to Calais is zijn antwoord. Dat is 100 minuten eerder vertrekken en een half uurtje minder lang varen dan naar Duinkerke. De 20 minuten extra rijden in Frankrijk valt daarbij in het niet. Yes doe us die maar dan please, thank you!

Bij het oprijden van de boot is het een invasie van travelers, met te grote pick-up trucks en nog grotere caravans. Getoeter, de regelaars negeren, het is weer een feest.

Ondertussen proberen deze mensen op leeftijd aan boord een rustig plekje te vinden, maar belanden toch, hoe krijgen we het voor elkaar, naast een gezin met twee hyperactieve kinderen die helemaal losgaan op hun Nintendo Switch.

Na onze traditionele cuppa gaan we samen maar even naar de Sea Shop, die altijd mooie whisky aanbiedingen heeft. Tja, als we dan toch hier zijn… zonde om te laten staan toch?... bederft toch niet... voor dat geld...

Enfin, hoe praat je het voor jezelf goed. Met twee tassen vol vinden we vervolgens een ander plekje op dek 6.

Hier hebben we, op gepaste afstand, zicht op wat tieners van de travelers.

Op een van mijn vakanties met Ad hadden we het, toen we zo'n groep meisjes zagen, over trailer trash wat ons op een wel heel gemene oogopslag van een van de ‘dames’ kwam te staan. Dat had ze dus gehoord. We hebben onze woordenlijst toen veiligheidshalve maar aangepast naar sleurhut sloeries, wat minstens zo lekker allitereert. Dit alles in de hoop dat we geen Nederlandse dellen zouden treffen.

Terwijl we volgens Flitsmeister met een vaartje van 30km per uur het kanaal oversteken, hangen sleurhut sloeries Scarlett, Angel en Delilah verveeld rond. Ze zijn blijkbaar dek 7 ontvlucht wat nu een compleet zigeuner gebeuren is.

Ze produceren daar een hoop lawaai, maken luidkeels ‘muziek’, gooien alles gewoon van zich af en trekken zich sowieso van niemand iets aan. Het monopoliseren van de publieke ruimte, zoals mijn erudiete vriend Ad het ooit zo mooi zei. Had ik al gezegd dat ik niet echt van ‘andere mensen’ ben? Laat mij er maar lekker zelf een paar uitzoeken die me dierbaar zijn.

Nog geen anderhalf uur later komen we aan in Calais en is het weer een groepsreis voor twee.

Waar we in het weers-beruchte Engeland de hele week mooi weer hebben gehad, komt het in Nederland met bakken uit de lucht. Tot en met een blank staande A50 aan toe.

Onderweg naar huis hebben we contact met Bob, die zijn vrijheid ook weer op zal moeten geven. Of we dat verlies misschien kunnen compenseren met een lekker bakje Chinees, dan halen we voor Magda namelijk een Kyoto maki mix Sushi box, volgens haar veruit de lekkerste in de regio.

Iedereen weet eigenlijk wel dat dit een retorische vraag is, dus twee afslagen eerder, bij Borne even van de A1. Naar de Chinees, op zondagavond, om zes uur... Enfin, het duurt even.

We appen Bob dat we met de warme prak onderweg zijn en hij staat ons op de oprit op te wachten. Na een gezellige maaltijd ruimen we samen even de vakantiespullen op en zien we met z'n drietjes Max Verstappen winnen in Miami.

Een mooie afsluiting van weer een enorm leuke week in 'ons' Albion!

< < <

^^^