Om 7:00 gaat de wekker, geen pretje als het de avond ervoor laat is geworden. Bob en ik zijn dan net thuis en willen na een paar dagen toeren wel even bijpraten met Magda die uit de late dienst komt. Daarbij zijn we eeuwige dank verschuldigd aan Koen en Pam die Bob's auto en werk laptop vrijdag al van Huissen naar Oldenzaal hebben gebracht, anders hadden we die ook nog op moeten halen.
Na een snelle douche en het inpakken van de de laatste spulletjes rijden we rond 7:30 de straat uit.
Het zal zeker geholpen hebben dat 1 mei in België (eigenlijk alle landen behalve Nederland) een nationale feestdag is, maar het rijdt prima door. We zijn ruim op tijd in Duinkerke en in de haven is het ook niet druk waardoor het inchecken, de Franse douane, de veiligheidscontrole, de Engelse douane en nog een veiligheidscontrole vlot verlopen.
Op de boot zelf is het dan wel weer enorm druk, niet zozeer qua aantal voertuigen, maar er staan wel zeker 6 bussen op. Een lading uitgelaten pubers haalt in het trappenhuis met veel kabaal een buslading bejaarden in.
Als we denken een rustig tafeltje te hebben gescoord, onder de wenteltrap naar dek 7, waar normaliter amper iemand gebruik van maakt, blijkt vandaag een uitzondering. Nog nooit zoveel volk die trap op en af zien gaan. Snap wel dat die jongelui na een lange busreis onrustig zijn en hun energie kwijt moeten, maar vermoeiend is het wel.
En dan aan beide kanten naast ons een paar pinnige bejaarden die echt heel lelijk tegen elkaar doen. Zoals een bitchy vrouw van in de zeventig die een slome volgzame vriendin heeft meegesleurd op vakantie en haar nu commandeert dat zij naar buiten moet gaan om foto's te maken. Het schaap gaat nog ook.
In een ander 70+ vriendinnenclubje laat een vrouw trots haar zojuist gemaakte foto van de White Cliffs over Dover zien maar wordt keihard afgeserveerd. Als de zon er niet op schijnt zijn ze niet mooi wit. Je snapt het al, toen zijzelf die foto maakte scheen de zon wel even.
Note to ourselves; never ever mee met een busreis!!
Gasje erbij kapitein!!
Vanuit Dover nemen we de route langs de kust en zodra we de zee zien moeten we natuurlijk wat plaatjes schieten. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar het lijkt wel vloed!
Vlak voordat we Rye inrijden zien we een auto met een grote groene P op de achterkant, nog nooit gezien en dus maar opgezocht. Die P staat voor probationary en die kun je op je auto plakken om te laten zien dat je net je rijbewijs hebt en het allemaal nog niet zo goed kunt. Ik krijg gelijk de neiging een stapeltje van die P's aan te schaffen en thuis uit te delen aan niet nader te noemen vrienden en kennissen. Nee, ik noem geen namen.
Magda heeft weer een perfect onderkomen weten te vinden, met een parkeerplaats voor de deur, want parkeren in zo'n historisch plaatsje is vaak een crime.
Spulletjes uit de auto en even de benen strekken in The ancient town of Rye.
Komen we nu heel per ongeluk op de terugweg langs een Chippie? Nou ja, hoe toevallig!
De bestelling gedaan, maar snel buiten wachten want de ventilatie has seen better days.
Buikje vol nemen we buiten nog even plaats op een bankje om het van eb vloed te zien worden en lopen nog een rondje door het stadje.
Bij The Crown wippen we nog even binnen voor een biertje. Magda krijgt een schrale Amstel zonder schuimkraag, want daar doen ze hier niet aan bij dat soort bier. 's Lands wijs, 's lands eer...
Leicester speelt tegen Chelsea en dat is nu even het enige vertier dat daar is en aangezien wij geen voetballiefhebbers zijn houden we het vandaag bij eentje.
Op de terugweg naar ons huisje maakt Magda nog een paar mooie avondplaatjes.
Tijd om naar bed te gaan na een lange reisdag!
