Dinsdag

Als nachtbrakers komt het ons wel uit niet weer zo vroeg op te moeten staan. De wekker om 10:30 om niet de hele dag te vergooien, maar om 10:00 worden we heerlijk uitgerust wakker. De matras hier is wat aan de harde kant, maar niet oncomfortabel en zo hebben we thuis straks weer dat heerlijke gevoel dat er niets boven je eigen bedje gaat.

Na een licht ontbijtje gaan we het plaatsje nog eens bekijken. Aan de overkant van onze straat is een steile trap die ons rechtstreeks naar de oude straatjes brengt. Boven doen we net of we langdurig van het mooie uitzicht genieten, maar stiekem staan deze oude postpaarden vooral uit te hijgen.

In zo'n straatje staat een katholiek kerkje dat we uiteraard ook even van binnen bekijken en steken een kaarsje aan voor iedereen die het kan gebruiken. Hebben ze daar toch wijwater uit de tap!

Een straatje verder, op een schitterend oud pleintje (Church Square) met mooie historische gebouwen, staat de kerk die bekender is, de St. Mary's Parish Church.

Van binnen vinden we het wat rommelig, maar dat komt vooral omdat de kerk ook gebruikt wordt voor allerlei gemeenschapsdingen, wat eigenlijk nog veel beter is dan enkel een heilig gebouw. Het heeft mooie glas-in-loodramen en een ervan vertelt in meerdere panelen het leven van Jezus. Ik wijs op het begeleidende bordje en vraag Magda het op de foto te zetten. Heel melig zet ze de tekst op de foto en doet dan net of ze weer wegloopt zonder de ramen zelf te fotograferen.

Het andere glas-in-loodraam is gemaakt door iemand die een stukje drukker in zijn hoofd was. Denk niet dat toen de diagnose ADHD al bestond, maar hij zou zeker in aanmerking zijn gekomen.

Tegen een kleine vergoeding kun je ook de toren op. De kaartjes eenmaal gekocht krijgen we te horen dat het erg steil, hoog en krap is, maar ik mag mijn kaartje niet meer inleveren. Ik zie het maar als therapie, een paar weken geleden heb ik zelfs 'onze eigen' St. Plechelmus Basiliek beklommen zonder mezelf te bevuilen. Maar steil, hoog en krap is het!!

We moeten erg lachen over het meertalige bord dat waarschuwt dat je je hoofd lelijk kunt stoten, een terechte waarschuwing kan ik inmiddels bevestigen. Bitte Kopf Einziehen staat daar als Duitse variant. We stellen ons voor dat iemand van de kerk ooit aan een Duitser vroeg, hoe zeg je dat eigenlijk op z'n Duits en dat het een Duitser met humor was. Maar goed, inmiddels nagezocht en zo heel vreemd is deze vertaling blijkbaar toch niet. We hadden het eigenlijk wel kunnen weten... Duitsers... humor...

Helemaal boven, het laatste smalle deurtje verwijderd van de overwinning op mezelf, staat een vrouw als bevroren met haar rechterbeen op de toren en haar linkerbeen nog binnen. Met witte knokkels knijpt ze de laatste houtwormen uit de middeleeuwse houten balk. You're not alone love... Als we allebei die laatste stap hebben gewaagd zie ik haar man, die al boven is, wel heel omzichtig de dakleien inspecteren, met twee handen. Hij durft ook niet los te laten.

Magda dartelt ondertussen onverschrokken op de toren heen en weer en maakt de ene mooie foto na de andere.

Toch een beetje trots op mezelf dat ik boven ben geweest kom ik buiten weer rustig tot mezelf. We zien een Barbour shop, niet te verwarren met een kapper. We hebben allebei al een Barbour jas, maar Magda kan nog wel een zomers exemplaar gebruiken. En die hebben ze hier. Model is prima, maat is goed, maar ze hebben 'm alleen nog maar in de kleur olive, de kleur van mijn jas. De verkoopster is het met ons eens dat we dan misschien iets teveel een ANWB stelletje worden. Yes, too matchy-matchy indeed. Weer een uitdrukking rijker.

Na nog wat slenteren langs alle typische winkeltjes vinden we dat we wel een cream tea verdiend hebben. Het is een van de verplichte items van onze Engeland vakanties, naast fish & chips en, als het even kan, een full English breakfast. The Apothecary ziet er erg cozy uit.

Naast ons zit een chique stel van onze leeftijd met een meisje van ongeveer een jaar dat wel heel lively is. Oma komt maar niet aan haar thee toe en opa zit er maar een beetje bij. Maar bij het weggaan zien we dat hij Parkinson heeft, wat zij ook verexcuserend uitlegt wanneer het een zooitje wordt om weer buiten te komen. Hij kan het kindje niet goed vasthouden, maar ook de spullen niet. Buiten proberen ze naar hun Porsche te komen en ik vind het maar een pijnlijk gezicht. Hij staat wel een halve minuut op zijn plaats te dribbelen tot, zo lijkt het, zijn hersenen contact maken met zijn benen en er een loopbeweging komt.

Kun je al het geld van de wereld hebben, een dure auto, mooie kleding, maar zo verword je uiteindelijk alsnog tot je aandoening. Confronterend, maar gelijk ook een motivatie om het saampjes nóg gezelliger te hebben.

We doen nog wat boodschapjes en ik zie Magda bacon, sausages en een paar blikjes bonen in het mandje doen. Zou het werkelijk?!

Het zonnetje schijnt (zowel letterlijk als figuurlijk) en we gaan nog even naar het strand in Camber. Een (gigantisch) zandstrand, zeker nu ... het eb is.

Na een heerlijke strandwandeling en wat plaatjes schieten (waarbij de camera niet altijd blijft staan) halen we de plaid uit de auto en gaan lekker liggen niksen. Na een minuut of 10 merkt Magda op dat het misschien leuker is om met het gezicht naar de zee te gaan liggen. Scheelt inderdaad een hoop!

Na een tijdje komt er een zeemeeuw bij ons kijken. Een zeemeeuw met een spraakgebrek. De zielepoot klinkt als een ezel! Als we in de lach schieten neemt ook onze fantasie weer de vrije loop. Zou hij misschien ergens op een ferry beland zijn en is het helemaal geen Britse meeuw, maar praat hij Franse straattaal of zo? Of is het wel een afwijking, en zou hij dan worden uitgelachen door andere zeemeeuwen? Ach gosh...

Eenmaal weer thuis besluiten we naar de Italiaan hier op de hoek te gaan. Een blik op hun website leert dat ze om 20:30 al dichtgaan, dus de net gezette hete thee door de gootsteen en snel daar naartoe om daar het bordje closed on Tuesdays te zien hangen.

In de Ship inn is het ook prima toeven. Mag ik van u, van de classic barmeals, de cheese burger? Dat mag. Nog even nazitten en via een rondje centrum met wat schemer foto's weer lekker naar huis om te kijken wat we morgen gaan doen.

< < <

^^^

> > >